آيه شفاء

آيه شفاء

(آيه 82 اِسراء، در باره شفابخش بودن قرآن براى مؤمنان)

به آيه 82 سوره اسراء آيه شفاء مى‌گويند:((وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا) ؛ )و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‌كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمى‌افزايد.

شفا معمولاً مقابل بيمارى‌ها، عيب‌ها و نقص‌ها است؛ بنابراين، نخستين کار قرآن در وجود انسان‌ها، همان پاک‌سازى از انواع بيمارى‌هاى فکرى و اخلاقى فرد و جامعه است.

قرآن براى کسانى نسخه شفابخش است که مى‌خواهند با جهل، کبر، غرور، حسد، نفاق، عشق به دنيا و شهوت‌ها مبارزه کنند. و نيز قرآن براى برطرف‌ساختن ضعف‌ها، زبونى‌ها، ترس‌هاى بى‌دليل، اختلاف‌ها و پراکندگى‌ها است.

نامگذارى قرآن به شفا، سه وجه دارد:

1. دليل نبوت و صدق ادعاى پيامبر (ص) است تا مردم از حيرت ضلالت، با او هدايت يابند؛ همچون بيمار که از مرض شفا يابد؛

2. قرآن بيان است و ادلّه روشن که چون صاحب شک و شبهه در آن نظر کند، به علم رسد؛

3. مردم به قرآن تبرّک مى‌کنند و از آن شفا مى‌خواهند.