لغات هندي قرآن

كلمات هندي قرآن

(لغات هندي قرآن)

(کلماتى از قرآن، به لغت اهل هند)

زبان هندى از جمله زبان‌هاى آريايى است که زبان‌شناسان آن را از مجموعه زبان‌هاى هندى ايرانى و از خانواده زبان‌هاى هندى اروپايى قلمداد مى‌کنند.

کلمات قرآنى ذيل به هندى منسوب است:

1. ابلعي: بنوش:((يَا أَرْضُ ابْلَعِى مَاءكِ))(هود// 44)؛

2. طوبى: بهشت:((طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ))(رعد// 29)؛ (سيوطى اين اسم را در شمار اسامى حبشى نيز ذکر کرده است)

3. سندس: حرير نازک (کهف// 31؛ دخان// 53؛ انسان// 21).

نويسنده کتاب القرائات القرآنية کلمه «ابلعي» را بدون اختلاف، هندى دانسته، اما کلمه «طوبي» را لغتى شمرده است که مخالفت‌هاى ضعيفى هم درباره آن هست.