لغات زنگي قرآن

كلمات زنگي قرآن

(لغات زنگي قرآن)

(کلماتى از قرآن، به لغت قبايل زنگى)

«زنگ»، که به عربى «زنج» گفته مي‌شود، نام قبايل سياه‌پوست ساکن آفريقاى شرقى است.

کلمات زنگى قرآن به‌اين قرار است:

1. حصب: هيزم:((إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ))(انبياء// 98)؛

2. منسأة: عصا:((فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ))(سبأ// 14)؛

3. يم: دريا:((فَانتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فِى الْيَمِّ))(اعراف// 136).

سيوطى در حاشيه کتاب المتوکلي در توضيح اين که برخى از کلمات حبشى را زنگى نيز دانسته و آن‌ها را در شمار کلمات زنگى و کلمات حبشى جداگانه آورده است مي‌گويد: اولاً مردم حبشه زنگى شمرده مى‌شدند؛ ثانياً، اشتراک بعضى از کلمات در هر دو قوم، حاکى از تأثير زبان‌هاى آنان بر يکديگر است.