كلمات يمني قرآن

كلمات يمني قرآن

(کلماتى از قرآن به لغت اهل يمن)

«يمن» مملکتى بزرگ است. شهرهاى صنعا، عدن، حضرموت، عمان (بزرگ‌ترين شهر يمن) و سرزمين يمامه که جنّيان قصرى بسيار عالى براى سليمان در آن ساخته بودند، همه از توابع يمن است.

چند کلمه در قرآن يمنى شناخته شده‌اند:

1. أرائک: الحجلة فيها السرير، جايگاه آراسته داراى تخت (کهف// 31) ؛

2. حاقَ: وجب، لازم شد (زمر// 48) ؛

3. سامدون: لاهون، سرگرم شدگان (نجم// 61) ؛ ابن عباس آن را از لغات يمنى دانسته، ولى از عکرمه نقل شده که لغت حِمْيَر است.

4. صور: قرن، شاخ (انعام// 73) ؛

5. کِذّاباً: کذبا، دروغ (نبأ// 25) ؛

6. نَقِّبُوا: هربوا، گريختند (ق// 36) ؛

7. معاذير: سَتُور، پرده‌ها و پوشش‌ها (قيامة// 15) ؛

8. اللّهو: المرأة، زن (انبياء// 17) ؛

9. وَزَر: حِيَل، حيله‌ها (قيامة// 11) ؛

10. سيل العَرِم: المسنّاة، سيل سخت شديد (سبأ// 16) ؛

11. المرجان: صغار اللؤلؤ (الرحمن// 22، 58) ؛

12. بَعْلاً: ربّاً (صافات// 125) ؛ ابن عباس آن را از لغات يمنى دانسته، ولى از قتاده نقل شده که لغت أزْدشنوءة است.