كلمات مؤنث قرآن
(الفاظ مؤنث (حقيقى يا مجازى) به کار رفته در قرآن)
مؤنث حقيقى، اسمى است که نام يا وصف انسان يا حيوان ماده باشد؛ مانند: امرأة و حليمه.
مؤنث غيرحقيقى يا مجازى، اسمى است که متعلق به جنس ماده انسان يا حيوان نباشد؛ بلکه از روى قرارداد و اصطلاح، مؤنث ناميده شود؛ مانند: ظلمة و أرض.
مؤنث لفظى، اسم مذکرى است که علامت تأنيث داشته باشد؛ مانند: حمزه، طلحه و معاويه.
مؤنث معنوى، مؤنث حقيقى است؛ ولى علامت تأنيث ندارد؛ مانند: مريم و کلثوم.
در قرآن کريم اقسام مختلف مؤنث به کار رفته است؛ مانند: فاضلة، ناقة، أرض و شمس.
علامت تأنيث اسم سه چيز است:
1. «ت»؛ مانند: فاضلة و جارية؛
2. الف مقصورة؛ مانند: ليلى و کبرى؛
3. الف ممدودة؛ مانند: زهراء و حمراء.