اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 3885
قصه يأجوج و مأجوج
قصه يأجوج و مأجوج
(سرگذشت قرآنى قوم يأجوج و مأجوج)
قرآن کريم در دو مورد (کهف//94؛ انبياء//
96) از «يأجوج و مأجوج» سخن گفته که از آن برميآيد اين دو نام متعلق به دو قبيله
وحشى و خونخوار بوده است که مزاحمت شديدى براى ساکنان محل سکونت خود داشتند.
علامه طباطبايى (ره) از مجموع گفتههاى تورات استفاده مىکند يأجوج و مأجوج،
گروه يا گروههاى بزرگ و مردمانى جنگجو و غارتگر بودند که در دوردستترين نقطه شمال
آسيا ميزيستند.
عبدالرؤوف مصرى معتقد است يأجوج و مأجوج قبايلى از «مغول» و ساکن در آن
طرف ديوار چين بودند و چينىها آنان را رعيت متمرد مىناميدند و پادشاهان چين با آنها
پيوسته در حال جنگ و گريز بودند. در سال 235 پيش از ميلاد، نخستين امپراتور چين تدابيرى
انديشيد که از جمله آنها ايجاد سدّ چين بود و در سال 225 قبل از ميلاد ديوار چين به
طول 1500 ميل از کانسو تا خليج سونح امتداد يافت. آتيلا که در اوايل قرون وسطى به اروپا
هجوم آورد و چنگيزخان که تمام ممالک شرق را دستخوش وحشت کرد، از اين قبيله بودند. همچنين
ايشان و علائلي، يأجوج و مأجوج مسطور در آيه 96 سوره انبياء را عَلَم براى قبيله خاصى
نمىدانند.
قصه يأجوج و مأجوج در کتاب حزقيال (بابهاى 38 - 39) با عنوان «يأجوج و
مأجوج» موجود است و چند فقره از Aggadah درباره جنگ يأجوج و مأجوج سخن ميگويد
که علامت ظهور دوران مسيح است.
برخى گفتهاند يأجوج و مأجوج همان اقوام بدوى بودند که آنها را «تاتار»
ناميدهاند. حدود ششصد سال پيش از ميلاد، يک دسته از آنان در سواحل درياى سياه پراکنده
شده، هنگام پايين آمدن از دامنه کوههاى قفقاز، به آسياى غربى هجوم بردند. اين نقطه،
آن روز «مغولستان» ناميده مىشد. ذوالقرنين براى جلوگيرى از تاخت و تاز آنها، سدّى
ميان دو کوه ساخت.