قصه حضرت يونس عليه السلام

قصه حضرت يونس عليه السلام

(سرگذشت قرآنى حضرت يونس (ع) يکى از پيامبران بنى اسرائيل)

يونس از پيامبران بني‌اسرائيل است که نامش چهار بار در قرآن کريم ذکر شده است: انعام// 86؛ صافات// 139؛ يونس// 98؛ و نساء// 163. قاموس کتاب مقدس «يونس» را از لفظ «يونا» به معناى «کبوتر» و تاريخ مأموريت آن حضرت را در سال 825 پيش از ميلاد ذکر کرده است.

در قرآن کريم داستان ايشان و گريختن او از قومش بسيار فشرده نقل شده است. در آيات 139-148 سوره صافات، آمده است:((وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ)إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ(فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنْ الْمُدْحَضِينَ)فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ(فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِينَ)لَلَبِثَ فِى بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ(فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاء وَهُوَ سَقِيمٌ)وَأَنبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ(وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِئَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ)فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِينٍ) ؛ «و در حقيقت، يونس از زمره فرستادگان بود؛ آن‌گاه که به سوى کشتى پر بگريخت. پس (يونس با سرنشينان کشتي) قرعه انداخت و خود از بازندگان شد! (او را به دريا افکندند و عنبر) ماهى او را بلعيد؛ در حالى که او نکوهشگر خود بود. و اگر او از زمره تسبيح‌کنندگان نبود، قطعاً تا روزى که برانگيخته مى‌شوند، در شکم آن ماهى مى‌ماند. پس او را در حالى که ناخوش بود به زمين خشکى افکنديم و بر بالاى (سر) او درختى از نوع کدوبن رويانيديم و او را به سوى يکصد هزار (نفر از ساکنان نين

وا) يا بيشتر روانه کرديم. پس ايمان آوردند و تا چندى برخوردارشان کرديم».

حکايت قرآن کريم از ماجراى حضرت يونس (ع) با حکايت تورات از جهاتى شباهت دارد که تفصيل آن در کتاب دراسات تاريخية من القرآن الکريم و نيز کتاب اَعلام القرآن ذکر شده است.