قصه حضرت يعقوب عليه السلام

قصه حضرت يعقوب عليه السلام

(سرگذشت قرآنى حضرت يعقوب (ع) يکى از پيامبران بنى اسرائيل)

حضرت يعقوب فرزند اسحاق (ع) و از کسانى است که قرآن کريم نام مبارکش را در شمار پيامبران و فرزندان ابراهيم (ع) قرار داده و لقب او را «اسرائيل» خوانده است. «يعقوب» کلمه‌اى عبرى است و درباره معناى آن وجوه مختلفى مانند «بنده خدا، سرباز خدا، برگزيده خدا و محارب با خدا» ذکر شده است.

قرآن کريم از سرگذشت يعقوب (ع) دو واقعه را ذکر مى‌کند:

1. (إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِن بَعْدِى قَالُواْ نَعْبُدُ إِلَهَكَ وَإِلَهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَقَ) ؛ «هنگام مرگ از فرزندان خود پرسيد: پس از من چه کسى را خواهيد پرستيد؟ گفتند: خداى تو و خداى پدرانت ابراهيم، اسماعيل و اسحاق» (بقره// 133).

2. داستان يوسف (ع) فرزند يعقوب (ع) که يعقوب از حوادثى که بر سر يوسف مى‌گذرد رنج مى‌بَرَد و در اندوه و فراق يوسف (ع) چشمانش سفيد مى‌شود و سرانجام به وصال يوسف مى‌رسد و براثر نهادن پيراهنِ يوسف بر چشم خويش، از کورى شفا مى‌يابد.

همچنين قرآن کريم در آيه 93 سوره آل عمران، درباره آن حضرت داستان تحريم نوعى خوردنى را ذکر کرده است. مفسران درباره اين که وى چه چيزى را برخود حرام کرده بود، اختلاف دارند؛ عده‌اى گفته‌اند گوشت شتر را بر خود حرام کرده بود.