قصه حضرت داوود عليه السلام

قصه حضرت داوود عليه السلام

(سرگذشت قرآنى حضرت داوود (ع) يکى از پيامبران بنى‌اسرائيل)

نام حضرت داوود (ع) شانزده‌بار در قرآن مجيد آمده است: بقره// 251؛ نساء// 163؛ مائده// 78؛ انعام// 84؛ اسراء// 55؛ انبياء// 78 و 79؛ نمل// 15 و 16؛ سبأ// 10 و 13؛ ص// 17، 22، 24، 26، 30.

در آيات فوق شش بخش از زندگى حضرت داوود (ع) بيان شده است:

1. پيروزى حضرت داوود (ع) بر جالوت: آيه 251 بقره حاکى از آن است که حضرت داوود (ع) جالوت فلسطينى را کشت و خداوند به او پادشاهى ارزانى داشت و از آن‌چه مى‌خواست، وى را آگاه کرد.

2. مقام حضرت داوود (ع) : طبق آيه 163 سوره نساء و 55 سوره اسراء، حضرت داوود (ع) پيامبر بوده و به او کتاب زبور داده شده است؛ ولى يهوديان حضرت داوود (ع) را پيغمبر نمى‌دانند و او را صاحب کتاب نمى‌شناسند. از نظر آن‌ها، داوود و سليمان (ع) دومين و سومين پادشاهان بنى‌اسرائيل بوده‌اند.

3. ويژگى‌هاى حضرت داوود (ع) : براساس آيه 79 سوره انبيا، کوه‌ها و پرندگان مسخر حضرت داوود (ع) بودند.

4. صنعت حضرت داوود (ع) : بنا بر آيات 80 سوره انبيا و 13 سوره سبأ، خداوند آهن را براى حضرت داوود (ع) نرم ساخت و به او صنعت زره‌سازى آموخت تا لشکريان را در جنگ از گزند محفوظ دارد.

5. قضاوت حضرت داوود (ع) : آيه 78 سوره انبياء ماجراى قضاوت و حکم حضرت داوود و سليمان عليهما السلام را درباره گوسفندانى بيان مى‌کند که شبانه در مزرعه يا تاکستانى چريده بودند.

6. آزمايش حضرت داوود (ع) : در آيات 17 - 26 سوره ص، آزمايش حضرت داوود طرح شده است.

حضرت داوود (ع) حدود سال 1033 پيش از ميلاد در «بيت‌اللحم» متولد شد و تقريباً در سال 963 پيش از ميلاد در 71 سالگى وفات يافت و در شهر داوود بر فراز کوه «صهيون» مدفون شد.