اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 3832
قصه ايوب ( ع )
قصه حضرت ايوب عليه السلام
(قصه ايوب ( ع ))
(سرگذشت قرآنى حضرت ايوب (ع) يکى از پيامبران
الهى)
ايّوب - بنا به نقل قاموس کتاب مقدس-
در لغت عبرى به معناى بازگشتکننده است. در قرآن مجيد نيز گويا اين معنا لحاظ شده است؛
زيرا در آيه 43 سوره ص، ايّوب را به نام اَوّاب وصف کرده است. نام آن حضرت که نمونه
و مَثَل اعلاى شکيبايى و استقامت بهشمار مىآيد، در سورههاى: نساء//163، انعام//
84، انبياء// 83-84، و ص// 41-44 ذکر شده است.
سرگذشت ايشان را به اختصار در سورههاى
انبياء و ص چنين مىخوانيم:
سوره انبياء// 83-84:
(وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّى مَسَّنِيَ
الضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَكَشَفْنَا مَا بِهِ
مِن ضُرٍّ وَآتَيْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَى
لِلْعَابِدِينَ ) ؛ «و ايوب را [ياد كن] هنگامى كه پروردگارش
را ندا داد كه به من آسيب رسيده است و تويى مهربانترين مهربانان. پس [دعاى] او را اجابت
نموديم و آسيب وارده بر او را برطرف كرديم و كسان او و نظيرشان را همراه با آنان [مجددا]
به وى عطا كرديم [تا] رحمتى از جانب ما و عبرتى براى عبادتكنندگان [باشد]».
سوره ص// 41-44:
(وَاذْكُرْ عَبْدَنَا أَيُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ
أَنِّى مَسَّنِيَ الشَّيْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ ارْكُضْ بِرِجْلِكَ هَذَا مُغْتَسَلٌ
بَارِدٌ وَشَرَابٌ وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنَّا
وَذِكْرَى لِأُوْلِى الْأَلْبَابِ وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِب بِّهِ وَلَا تَحْنَثْ
إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ) ؛ «و بنده ما ايوب را به ياد آور آنگاه كه پروردگارش را ندا داد كه شيطان
مرا به رنج و عذاب مبتلا كرد. [به او گفتيم] با پاى خود [به زمين] بكوب اينك اين چشمهسارى
استسرد و آشاميدنى. و [مجددا] كسانش را و نظاير آنها را همراه آنها به او بخشيديم
تا رحمتى از جانب ما و عبرتى براى خردمندان باشد. [و به او گفتيم] يك بسته تركه به
دستت برگير و [همسرت را] با آن بزن و سوگند مشكن ما او را شكيبا يافتيم چه نيكوبندهاى
به راستى او توبهكار بود».