قسم به قيامت

قسم به قيامت

(يکى از موارد قسم در قرآن)

قرآن کريم در دو مورد به طور صريح و در يک مورد به طور اشاره به قيامت سوگند ياد کرده است:

1. (لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ) ؛ «به روز قيامت سوگند ياد مى‌کنم» (قيامت// 1)؛

2.((وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ) ؛ «سوگند به روز موعود (قيامت) » (بروج// 2)؛ )

3.((وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ) ؛ «و قسم به شاهد عالم (پيغمبر خاتم و به مشهود او (قيامت) » (بروج// 3). )

همه مفسران شيعه و اهل‌سنّت همچون: طبرسى، شيخ طوسى، ابوالفتوح رازى، زمخشرى، فخر رازى، مراغى، سيد قطب، مغنيه، آلوسى و ديگران متفقند در دو آيه اول، سوگند به قيامت است.

سيوطى در الاتقان مى‌نويسد: آيه (لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ) در صدد اثبات معاد است.

در آيه((وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ))کلمه «موعود» از ماده «وَعَد يَعِدُ» به معناى «وعده داده شده» است که در آيات 52 سوره يس و 44 سوره معارج به معناى قيامت آمده است.

درباره آيه((وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ))ميان مفسران اختلاف است. يک نظريه اين است که منظور از «مشهود» قيامت است.