قسم به خورشيد

قسم به خورشيد

(يکى از موارد قسم در قرآن)

قسم به خورشيد و نور آن - به اتفاق بيشتر مفسران - در سوره شمس آمده است:((وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا) ؛ )«سوگند به خورشيد و تابندگى آن» (شمس// 1).

بعضى از مفسران شيعه در تفسير‌هاى روايى، آيات آغازين سوره شمس را به ائمه اطهار (ع) تأويل کرده‌اند.

طبرسى مى‌گويد: چون اساس عالم به نور خورشيد است، خداوند به خورشيد و گسترش نور آن قسم ياد کرده است.

علامه طباطبايى (ره) نيز آيه را سوگند به خورشيد و سوگند به گسترش نور آن در سطح زمين مى‌داند.

شيخ محمد عبده مى‌گويد: خداوند به خورشيد و نور آن سوگند ياد کرده است تا بشر را به فوايد آن و قدرت نامتناهى آفريدگار متوجه سازد.

علاوه بر اين، مراغى در تفسير خود آورده است: خداوند به نور خورشيد سوگند ياد کرده است؛ چون نور سبب پيداشدن حيات در هر موجود زنده‌اى مى‌شود، و اگر نور نبود، نه روشنى بود و نه هيچ موجود زنده‌اي.