قرينتان

سُوَر قرينتان

(قرينتان)

(سوره‌هاى انفال و برائت)

چون سوره‌هاى انفال و برائت کنار هم قرار گرفته و قرين و همنشين يکديگرند و همچنين ميان آن دو با «بسمله» فاصله‌اى ايجاد نشده و محتواى آيات آن‌ها به‌هم نزديک است، سُوَر قرينتان يا قرينتَين خوانده مى‌شوند.

ابن عباس روايت شده كه گويد: بعثمان بن عفان گفتم: چرا سوره برائت را كه از مئين است با سوره انفال كه از مثانى است هر دو را در سبع طول قرار داديد، و ميان آنها بسم اللَّه ننوشتيد؟ عثمان در پاسخ گفت:

شيوه رسول خدا- صلى اللَّه عليه و آله- چنان بود كه چون آيات قرآن بر او نازل مي‌شد يكى از نويسندگان (و كتّاب) وحى را مي‌خواند و بدو مي‌فرمود: اين آيات را در فلان سوره بگذار... و سوره انفال از نخستين سوره‌هايى بود كه در مدينه نازل شد، و سوره برائة از آخرين سوره‌هايى بود كه در آن شهر نازل گشت، و چون داستان اين دو سوره شبيه بهم بود ما گمان كرديم كه سوره برائت دنباله سوره انفال است، و خود آن حضرت نيز تا روزى كه از دنيا رفت در اين باره چيزى نفرمود، از اينرو ما اين سوره را در ضمن سبع طُوَل (هفت سوره طولاني قرآن) قرار داديم، و ميان آن دو بسم اللَّه ننوشتيم. و اين دو سوره را قرينتين (قرين يكديگر) ميخواندند.