قرّاي شام

قرّاي شام

(قاريان مقيم شام، داراى قرائت مخصوص به خود)

صحابه پيامبر (ص) قرائت خود را از پيامبر (ص) فراگرفتند و ديگر مردمان در امر قرائت به آنان رجوع مى‌کردند.

در نهمين مرحله از مراحل پيداشدن قرائات، از هر شهرى گروهى طبق دريافت قرائت خود از صحابه، به مصحف عثمانى و قرائت آن روى آوردند و در هر شهري، همچون زمان حضور پيامبر (ص) قاريانى وجود داشتند.

در شام نيز مغيرة بن ابى‌شهاب مخزومى (م هفتاد و اندى پس از هجرت) و خليفة بن سعيد يا خليد بن سعد صاحب ابى‌الدرداء به امر قرائت قرآن اشتغال داشتند و به آنان «قرّاى شام» مى‌گفتند.