اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 375
آيه حد قذف
آيه قذف
(آيه حد قذف)
(آيه 4 نور، در باره برخورد با اتهام
ناموسى)
به آيه 4 سوره نور آيه قذف
يا آيه حد قذف مىگويند:((وَالَّذِينَ
يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ
ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُوْلَئِكَ هُمُ
الْفَاسِقُونَ) ؛ )و كسانى كه نسبت زنا به زنان شوهردار مىدهند سپس چهار گواه
نمىآورند هشتاد تازيانه به آنان بزنيد و هيچگاه شهادتى از آنها نپذيريد و اينانند
كه خود فاسقند.
قذف در لغت به معناى پرتاب
کردن به يک نقطه دوردست، و در اصطلاح (مانند کلمه رمى) کنايه از اتهام ناموسى است؛
به تعبير ديگر، فحش و دشنامى است که به ناموس مربوط مىشود.
هرگاه قذف با لفظ صريح انجام
گيرد، حد آن هشتاد تازيانه است. و اگر صراحت نداشته باشد، مشمول حکم تعزير است؛ يعنى
تعيين مقدار مجازات و شلاق به اختيار حاکم شرع است. از آنجايى که در آيات 2 و 3 همين
سوره مجازات شديد براى زن و مرد زناکار بيان شد و ممکن بود اين موضوع دستآويزى براى
افراد مغرض و بىتقوا گردد تا افراد پاک را متهم کنند، آيه 4 اين سوره به مجازات شديد
تهمتزنندگان پرداخته، جلوى اين گونه افراد را گرفته است تا حيثيت و حرمت خانوادههاى
پاکدامن از خطر آنان مصون بماند و کسى جرأت تعرض به آبروى مردم را پيدا نکند.
[1]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد14;صفحه
(369-376)
[2]منصور ، عبدالحميد يوسف;نيل الخيرات فى
القراءات العشرة;جلد15;صفحه 81
[3]حجتي ، محمد باقر ، 1311 -;اسباب النزول;صفحه
(104-105)
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 375