قرائت متواتر

قرائت متواتر

(قرائت‌هاى نقل شده از صاحبان آن‌ها به صورت متواتر)

در يک کاربرد، قرائتى متواتر است که جمعى از راويان، آن را از گروهى روايت کرده‌اند و اين هم‌صدايى و اتفاق، احتمال هر گونه کذب و دروغ‌سازى را منتفى مى‌سازد و راه را بر شبهه ساختگى بودن آن مى‌بندد؛ مانند قرائات سبع که مبتنى بر اين چارچوب است.

در کاربرد ديگر، ابن‌جزرى در تعريف قرائات متواتر مى‌گويد: هر قرائت هماهنگ با قواعد و دستور زبان و منطبق با رسم‌الخط يکى از مصاحف عثمانى - هر چند اين انطباق به صورت فرض و احتمال باشد - اگر به طور متواتر نيز نقل شود، اين قرائات را بايد «قرائات متواتر و قطعى» دانست.

گاهى از «قرائات متواتر» به «قرائات اجماعى» نيز تعبير مى‌شود.