قرائات هفتگانه

قرائات سبع

(قرائات هفتگانه)

(قرائت‌هاى منسوب به هفت قارى مشهور)

قرائت‌هاى هفت تن از قاريان مشهور که براى نخستين بار از طرف ابوبکر محمد بن موسى بن مجاهد تميمى (245 - 324 ق) معروف به ابن مجاهد در کتاب القرائات السبعة جمع آورى شده است «قرائات سبع» يا به تعبير صحيح‌تر «قرائات سبعه» نام گرفت.

قرائات هفتگانه عبارتند از:

1. قرائت ابن‌عامر؛ ابو نعيم (ابو عمران) عبدالله بن عامر يحصبى دمشقى (م 118ق) ؛

2. قرائت ابن‌کثير؛ ابو معبد عبدالله بن کثير دارى مکّى (45-120ق) ؛

3. قرائت ابوعمرو؛ زبّان بن علاء بن عمار بن عبدالله بصرى مازنى (70-154ق) ؛

4. قرائت حمزة؛ ابوالحسن (ابوعماره) حمزة بن حبيب بن عمارة بن اسماعيل زيّات تميمى کوفى (80-156ق) ؛

5. قرائت عاصم؛ ابوبکر عاصم بن ابى‌النجود ابن بهدله کوفى مولى بنى خزيمه (م 127ق) ؛

6. قرائت کسائى؛ ابوالحسن على بن حمزة بن عبدالله بن بهمن بن فيروز (فزلر) اسدى کوفى معروف به کسائى (م 179 يا 189ق) ؛

7. قرائت نافع؛ ابوعبدالله (ابو رويم) نافع بن عبدالحمان بن ابى‌نعيم ليثى مدنى (م 169 يا 179ق) .

پس از دوره صحابه و تابعان، گروهى از مسلمانان به قرائت قرآن روى آورده، و در اين فن، کارآيى و شهرت چشمگيرى يافتند و در هر منطقه و شهرى قاريان زيادى پرورش يافتند.

ابن‌مجاهد از ميان قاريان هر شهر، قرائت کسى را برگزيد که مردم آن ديار بر رحجان قرائت او متفق بودند؛ ولى از قاريان شهر کوفه، قرائت سه تن را (حمزه، عاصم و کسائي) برگزيد. گفته شده قرائت ابن کثير و نافع و ابوعمرو به اُبَيّ بن کعب برمى گردد، و قرائت ابن عامر به عثمان، و قرائت حمزه، عاصم و کسائى به على (ع) و عثمان و ابن مسعود برمى گردد.

قرائت هر يک از قاريان هفتگانه در همين فرهنگنامه آمده است.