اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 3645
قرآن
قرآن
(کتاب آسمانى مسلمانان؛ معجزه جاويد پيامبر
اسلام (ص) )
قرآن، وحىنامه اعجازآميز الهى و به زبان
عربى است که خود الفاظ توسط فرشته امين وحى، جبرئيل از جانب خدا و از لوح محفوظ بر
قلب و زبان پيامبر اسلام (ص) هم يکباره و هم تفصيلاً در مدت 23 سال نازل شد و حضرت
آن را بر اصحاب خود خواند و کاتبان وحى آن را با نظارت مستقيم و مستمر حضرت (ص) نوشته
و حافظان صحابه آن را حفظ و به تواتر نقل کردهاند. و در عصر پيامبر (ص) مکتوب شد.
قرآن کريم ازنظر حجم، متوسط و داراى
114 سوره، 77807 کلمه و سى جزء است.
علما درباره کلمه قرآن، ريشه و معناى
آن به اختلاف سخن گفتهاند. شافعى آن را نه مشتق و نه مهموز، بلکه عَلَمى مىداند که
به وضع ارتجالى بر کلام الهى اطلاق مىشود. فراء، آن را مشتق از «قرائن» (جمع قرينه) ، اشعرى و پيروانش آن را مشتق از «قرن الشىء بالشىء»
(پيوندزدن و افزودن چيزى بر چيزى) و زجاج، لحيانى و جماعتى آن را از «قَرَءَ» به معناى:
جَمَعَ مىدانند، و گفته شده سبب ناميدن قرآن به اين نام آن است که انواع علوم، و يا
سورهها را با هم جمع کرده است. بعضي، با استشهاد به آيه:(())() که
دو واژه جمع و قرآن را کنار هم آورده، اين قول را نپسنديده، بلکه آن را از «قَرَءَ»
به معناى: أظهَرَ و بَيَّنَ دانستهاند
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه (277-278)
[2]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال
القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه (161-165)
[3]فيروز آبادي ، محمد بن يعقوب ، 729 -
817ق;بصائرذوى التمييزفى لطائف الكتاب العزيز;جلد1;صفحه 84
[4]خرمشاهي ، بهاء الدين ، 1324 -;دانش نامه
قرآن وقرآن پژوهى;جلد2;صفحه 1630
[5]صالح ، صبحي ، 1926 -;مباحث فى علوم القرآن;صفحه
(18-19)
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 3645