قاريان

قرّاء

(قاريان)

(صاحبان يکى از قرائت‌هاى هفتگانه يا ده‌گانه قرآن و مانند آن‌ها، يا قرائت‌کنندگان قرآن به صورت فنّى)

«قرّاء» جمع «قارى» است. «قارى» در يک اصطلاح به کسى گفته مى‌شود که يکى از قرائت‌هاى هفتگانه يا ده‌گانه يا چهارده‌گانه قرآن و مانند آن‌ها به او منسوب باشد. در زمان پيامبر خدا (ص) عده‌اى از صحابه در حفظ و مهارت‌هاى مربوط به قرآن شهرت خاصى داشته و در اين زمينه به مقام استادى دست يافته‌اند. آنان قرائت را از رسول خدا (ص) يا از برخى صحابه آموخته بودند. اين قاريان با قرائت‌هاى مختلفِ مورد تأييد پيامبر (ص) آشنايى داشتند و بخش مهمى از تخصص آنان خودآموخته و تجربى بود و از حافظه خوبى برخوردار بودند و در زمينه حفظ قرآن، به درجات بالايى دست يافتند و به ديگران هم دانش قرائت آموختند.

اصطلاح «قرّاء» در کاربرد ديگر شامل تمام قاريانى مى‌شود که به صورت فنى به قرائت قرآن اهتمام ورزيده‌اند؛ اعم از قرّاى صدر اسلام يا پس از آن. بنابراين، قاريان به چندين طايفه تقسيم مى‌شوند: قرّاى صحابه؛ قرّاى تابعين؛ قرّاى حرمين؛ قرّاى عراقين؛ قرّاى عشره؛ قرّاى اربعة‌عشر؛ قرّاى سبعه؛ قرّاى شام.