فضيلت تعويذ به قرآن

فضيلت تعويذ به قرآن

(فضيلت حرز و پناهگاه قراردادن قرآن)

«تعويذ» به معناى پناه‌دادن و دعاى حفظ براى کسى کردن و حرز آويختن است. مردم در دوران جاهليت به امورى مثل جنّ و نوشتن کلماتى که شخص معناى آن را نمى‌داند و آويختن اشيايى تعويذ مي‌کردند که مي‌پنداشتند رفع شر مى‌کند. آيه 6 سوره جنّ از تعويذ بعضى از مردمان به جنّيان سخن مى‌گويد. اسلام بر آن خرافات خط بطلان کشيد؛ اما بر اساس روايات، اصل تعويذ نه تنها منع نشده، بلکه فضيلت نيز دارد. در احاديث و تفاسير آمده است جبرئيل با دو سوره فلق و ناس (معوّذتين) حضرت رسول (ص) را تعويذ کرد و پيامبر (ص) دو نوه گرانقدر خود، حسن (ع) و حسين (ع) را به اين دو سوره بسيار تعويذ مى‌کردند؛ تا آن‌جا که عبدالله بن مسعود و بعضى ديگر از صحابه مى‌پنداشتند اين دو سوره از قرآن نيست و تعويذ حَسنَين (ع) است.

از ديگر تعويذ‌هاى قرآنى مى‌توان به آيه «و إن يکاد» و «آيةالکرسي» اشاره کرد که براى رفع چشم‌زخم يا محفوظ بودن از بلاها، به صورت کتبى و شفاهى تعويذ مى‌کنند. از همه مهم‌تر و رايج‌تر، تمام قرآن است که با خط بسيار ريز نوشته شده و کودکان را به آن تعويذ مى‌کنند.