اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 3568
فضيلت تعليم و تعلم قرآن
فضيلت تعليم و تعلم قرآن
(فضيلت و اجر آموزش و فراگيرى قرآن)
يادگيرى و ياددهى قرآن پاداش بزرگى دارد
و در اهميت آن همين بس که خداوند از خود به عنوان «معلم قرآن» ياد مىکند:((الرَّحْمَنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ))(الرحمن// 1-2) . همچنين يکى از وظايف بسيار مهم
پيامبر گرامى اسلام (ص) تلاوت و آموزش قرآن به مردم است:((هُوَ الَّذِى بَعَثَ فِى الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا
مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ
وَالْحِكْمَةَ))(جمعه// 2) .
در روايات معصومان (ع) نيز درباره تعليم و تعلم قرآن و فضيلت آن تأکيدها
و تشويقهاى بسيار شده است که براى نمونه به چند روايت اشاره مىشود:
1. پيامبر اسلام (ص) فرمودند: «إنّ أفضلکم مَن تعلّم القرآن و علّمه؛ برترين
شما کسى است که قرآن را بياموزد و آن را به ديگران آموزش دهد». و در روايت ديگر فرمود:
«خيرُکم مَن تعلّم القرآن و علّمه».
2. امام صادق (ع) فرمودند: «ينبغى للمؤمن أن لايموت حتّى يتعلّم القرآن
أو يکون فى تعلّمه؛ شايسته است انسان مؤمن نميرد تا قرآن را بياموزد يا در حال آموزش
آن باشد».
3. امام على (ع) فرمودند: «حق فرزند بر پدر، آن است که نامش را نيکو بگذارد
و نيکو ادبش کند و قرآن به او ياد دهد».
4. پيامبر (ص) فرمودند: «هر کس به فرزند خود قرآن را آموزش دهد، خداوند
تاج افتخارى بر سر والدين او مىگذارد و لباسى بر اندام آن دو پوشانده مىشود که احدى
مانند آن را نديده است».
5. همچنين آن حضرت ميفرمايد: «کسى که قرآن را ياد بگيرد و به ديگران ياد
بدهد و به محتوايش عمل کند، من راهنماى او به سوى بهشت خواهم بود».
6. امام على (ع) فرمودند: «قرآن را فرا گيريد؛ زيرا قرآن بهار دلها است».
7. پيامبر اکرم (ص) ميفرمايند: «قرآن سفره پربرکت الهى است؛ آن را ياد
بگيريد و تا ميتوانيد در اين راه بکوشيد؛ زيرا قرآن نور آشکار و شفاى سودمند الهى
است. قرآن را ياد بگيريد؛ چون خداوند به جهت فراگرفتن آن، شما را به درجه اعلاى شرافت
خواهد رساند».
8. اصبغ بن نباته ميگويد: « حضرت على (ع) فرمودند: «زمانى که مردم مرتکب
معاصى شوند و در بدىها فرو روند، خداوند همت مىورزد آنها را عذاب کند، باکى هم ندارد؛
اما وقتى به پيرها مينگرد که به سوى نماز قدم برمىدارند و به بچهها که قرآن مىآموزند،
بر آنان ترحم مىکند و عذاب را به تأخير مىاندازد».
[1]فيروز آبادي ، محمد بن يعقوب ، 729 -
817ق;بصائرذوى التمييزفى لطائف الكتاب العزيز;جلد1;صفحه (59-63)
[2]مجلسي ، محمد باقر بن محمد تقي ،
1037 - 1111ق.;مشكوة الانوار;صفحه 96
[3]خوشنويس،جعفر;القرآن الكريم فى احاديث
الرسول الاعظم(ص);صفحه 74
[4]موحدي ابطحي ، محمد باقر،1305-;جامع الاخباروالاثارعن
النبى والائمة الاطهارعليهم السلام;جلد1;صفحه 210
[14]همان;جلد2;صفحه 204
[5]ابن ضريس ، محمد بن ايوب ، 200- 294ق.;فضائل
القرآن وماانزل من القرآن بمكة وماانزل بالمدينة;صفحه 76
[6]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال
القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه 281
[7]سراج الدين،عبدالله;تلاوة القرآن المجيد:
فضائلها,آدابها,خصائصها;صفحه 99
[8]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 455
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 3568