اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 3512
عليّ (قرآن)
عليّ (قرآن)
(يکى از اوصاف قرآن)
«عليّ» يکى از اسامى و صفات قرآن است:((وَإِنَّهُ فِى أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ
حَكِيمٌ) ؛ «و آن در امّالکتاب (لوح محفوظ) نزد ما بلندپايه واستوار است» (زخرف//
4) . )
«عليّ» صفت مشبهه از «عُلُوّ» به معناى بلندى و والايى است و در امور حسى،
اعتبارى و معنوى بهکار مىرود و استعمال آن درباره قرآن به خودى خود مىتواند به معناى
«بلندمرتبه» و «شريف» باشد؛ ولى با توجه به ظرفهايى که در آيه مذکور آمده (فى ام الکتاب
لدينا) اين عُلُوّ و برتري، يا به لحاظ مقام معنوى و حقيقت قرآن است که در لوح محفوظ
و نزد خداى متعالى است، و يا به جهت برترى قرآن و علو مرتبه آن نسبت به همه کتابهاى
آسمانى که همه آنها را نسخ کرده و در بالاترين مرحله اعجاز قرار گرفته است.
[1]مصباح ، محمد تقي ، 1313 -;قرآن شناسى;جلد1;صفحه
57
[2]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 274
[3]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 179
[4]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
32
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 3512