عظيم (قرآن)

عظيم (قرآن)

(يکى از اوصاف قرآن)

«عظيم» صفت مشبهه و به معناى بزرگ است و گويا ريشه آن «عظم» به معناى استخوان باشد و چون بزرگى موجودات استخواندار به بزرگى استخوان آنان بستگى دارد و وقتى گفته مى‌شود «عظم الشىء» يعنى بزرگ‌استخوان شد، وسپس عظمت به معناى مطلق بزرگى نقل و تعميم داده شده است. اين واژه، ابتدا در اشياى محسوس و سپس در امور اعتبارى و معنوى به کار رفته است.

«عظيم» از نام‌ها و صفات قرآن است: (وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعًا مِّنَ الْمَثَانِى وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ) ؛ «ما به تو سوره حمد و قرآن عظيم داديم» (حجر// 78) .

وصف قرآن شريف به «عظيم» هم به لحاظ حقيقت آن است که مرتبه‌اى از علم الهى است و هم به لحاظ اهميتش در تکامل انسان. برخي معتقدند: علت اين كه خداوند قرآن را به صفت عظمت ياد كرده، اين است كه همه امور دين را بنحو اختصار، با بهترين نظم و تمامترين معنى، در بردارد.