طبقه مفسران اصحاب ائمه (ع)

طبقه مفسران اصحاب ائمه (ع)

(اسامى مفسّران از ميان اصحاب ائمه (ع) )

معروف‌ترين ياران ائمه (ع) که به تفسير يا تأليف در زمينه قرآن کريم شهرت دارند عبارتند از:

1. ابوحمزه ثمالى (متوفاى 150ق) : وى از افراد مورد اطمينان امام سجاد (ع) بود و نجاشى از او به عنوان يکى از مؤلفان تفسير ياد کرده است.

2. ابان بن تغلب (متوفاى 141 ق) : وى از ياران امام سجاد و امام باقر (ع) است.

3. ابوبصير يحيى بن قاسم اسدى (متوفاى 148ق) : از اصحاب امام باقر و امام صادق (ع) است و برخى او را از تابعان دانسته‌اند.

4. حصين بن مخارق (واقفى مذهب) : از ياران امام صادق (ع) است.

5. حسين بن سعيد: از اصحاب امام رضا (ع) است. ابن‌داوودى صاحب کتاب طبقات المفسرين وى را سرآمد متفکران زمان خود دانسته است.

6. على بن اسباط: از اصحاب امام رضا (ع) است.

در برخى منابع مانند الذريعة، تأسيس الشيعة و طبقات المفسرين نام جمعى ديگر از اصحاب ائمه (ع) مانند: وهيب بن حفص، عبدالله بن صلت (حباب) ، احمد بن صبح، على بن مهزيار، على بن فضال، عيسى جلودي، حسن بن خالد برقى و احمد بن محمد سيارى در زمره مؤلفان تفسير قرآن و يا مفسران آمده است.