طبقه تابعين اهل سنت

طبقه مفسران تابعين اهل‌سنّت

(طبقه تابعين اهل سنت)

(اسامى مفسران نسل اوّل پس از صحابه، از نظر اهل‌سنّت)

با پايان يافتن مرحله اول تفسير که در عهد صحابه بود، در نظر اهل سنت مرحله جديدى در تفسير قرآن به دست افرادى آغاز شد که تفسير را از صحابه ياد گرفته بودند.

در دوره تابعان، توجه به تفسير به صورت گسترده‌ترى درآمد؛ زيرا دورشدن از عهد نبوت، سبب پديد آمدن دشواري‌هايى در تفسير برخى آيات و نيز پيداشدن مسائل جديدى از عقايد و مذاهب و احکام شد که بايستى براى آنان به استناد قرآن راه حلى مي‌يافتند.

تابعان براى فهم کلام الهي، نخست به خود قرآن، پس از آن به روايات صحابه از رسول خدا (ص) و سپس به گفته‌هاى صحابه در تفسير، و در پايان به اجتهاد خويش نظر مى‌کردند.

همان‌گونه که صحابه را نمى‌توان از نظر آشنايى با معارف قرآن و تفسير برابر دانست، تابعان نيز در تفسير، برخى بر ديگران برترى داشته‌اند.

مفسران معروف دوره تابعان در مکه، مدينه و عراق عبارتند از:

مکه: 1. ابومحمّد (ابوعبدالله) سعيد بن جبير بن هشام اسدي، 2. ابوالحجاج مجاهد بن جبر مکّى مخزومي، 3. ابوعبدالله عکرمه بربرى مدني، 4. ابوعبدالرحمن طاوس بن کيسان يمانى حميري، 5. ابومحمد عطاء بن ابى‌رباح مکي.

مدينه: 1. ابوالعاليه رفيع بن مهران رياحي، 2. ابو اسامة (ابوعبدالله) زيد بن اسلم عدوى مدني، 3. ابوحمزه (ابوعبدالله) محمد بن کعب بن سليم بن اسد قرظى مدني.

عراق: 1. علقمة بن قيس بن عبدالله بن مالک نخعى کوفي، 2. ابوعائشة مسروق بن اجدع بن مالک بن اميّه همدانى کوفي، 3. ابوعبدالرحمن اسود بن يزيد بن قيس نخعي، 4. ابو اسماعيل مرّة بن شراحيل همدانى کوفى معروف به مرّة الطيب و مرّة الخير، 5. ابوعمرو عامر بن شراحيل شعبى حميرى کوفى، 6. ابوسعيد حسن بن ابى الحسن يسار بصرى معروف به حسن بصري، 7. ابوطالب قتادة بن دعامة سدوسى و ….

نيز ر.ک: طبقه مفسران تابعين تابعين.