آيه امانات

آيه امانات

(آيه 58 سوره نساء، در باره وجوب برگرداندن امانت‌ها به صاحبانش)

آيه 58 سوره نساء را آيه امانات مى‌گويند:((إِنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُواْ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِ إِنَّ اللّهَ كَانَ سَمِيعًا بَصِيرًا) ؛ )خدا به شما فرمان مى‌دهد كه سپرده‌ها را به صاحبان آنها رد كنيد و چون ميان مردم داورى مى‌كنيد به عدالت داورى كنيد در حقيقت نيكو چيزى است كه خدا شما را به آن پند مى‌دهد خدا شنواى بيناست.

طبق روايتى از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) اوامر و نواهى خداوند، امانت‌هاى او است. و نيز گفته شده است که اين آيه خطاب به حکمرانان است که امانات مردم را به آن‌ها برگردانده، به عدالت حکمرانى کنند.

محمدبن ابراهيم نعمانى از زراره روايت کرده است که تفسيرِ اين آيه را از امام باقر (ع) پرسيدم؛ حضرت فرمودند: "خداوند امر کرد امانت‌ها را به امام بعد برساند و او نبايد مخفى کند. ‌اى زراره! آيا آيه((وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ)…)(را شنيده‌اي؟ آنان حکام هستند و آيه خطاب به حکام است)".

به هر حال، امانت معناى وسيعى دارد و سرمايه مادى و معنوى را شامل مى‌شود و هر مسلمانى طبق صريح اين آيه وظيفه دارد در هيچ امانتى به هيچ کس خيانت نکند؛ خواه صاحب حق مسلمان باشد يا غير مسلمان. و اين در واقع، يکى از مواد اعلاميه حقوق بشر در اسلام است که تمام انسان‌ها در برابر آن يکسانند.