صفت هَمس

صفت هَمس

(تلفظ حرف با آهستگى و ضعف و بدون جوهر؛ از صفات اصلى حروف)

«همس» در لغت به معناى مخفى بودن، صداى آهسته، ضعيف و بى‌جوهر است. برخى از حروف به سبب ضعفى که در آن‌ها است، هنگام تلفظ آن‌ها، آواز به حدى فروگذاشته مى‌شود که جوهر صوت در آن حروف ظاهر نمى‌شود؛ اين حالت را در علم تجويد، صفت همس گويند. در اين حالت، نَفَس قطع نشده است؛ بلکه جريان دارد و حرف با آهستگى و ضعف تلفظ مى‌شود.

اين صفت در مقابل صفت جهر و از صفات اصلى حروف است. حروف داراى صفت همس را حروف مهموسه گويند؛ مانند: س، ش، …

نيز ر.ک: حروف مهموسه.