صفت لين

صفت لين

(نرم ادا شدن و کشيدن حرف؛ از صفات فرعى حروف)

«لين» در لغت به معناى نرمى و ملايمت و در علم تجويد به نرم ادا شدن و کشيدن دو حرف «و» و «ي» ساکن ماقبل مفتوح گويند؛ به طورى که در تلفظ آن‌ها، اول فتحه ظاهر و سپس صداى «و» يا «ي» به نرمى و ملايمت ادا مى‌شود؛ مانند: «يوم» و «بيت».

اين صفت - آن‌گونه که در تعريف آمد- در دو حرف «و» و «ي» ساکن ماقبل مفتوح وجود دارد؛ ولى برخى، حروف مدّى را نيز داراى صفت لين مى‌دانند.

صفت لين از صفات فرعى و عارضى به شمار مى‌آيد.

نيز ر.ک: حروف مد و لين.