صفت خَرْوَرَه

صفت خَرْوَرَه

(آواز شبيه صداى فرد گلوگرفته؛ صفت ويژه حرف «خ»)

خَروَرَه (به فتح «خ»، سکون «ر» اول و فتح «و» و «ر» دوم) به معناى گرفتگى صدا است.

«خروره» در اصطلاح تجويد يعنى هنگام تلفظ حرف «خ» آوازى شبيه صداى کسى که حلقش گرفته باشد شنيده شود، مانند: تلفظ «خا» در «آخرين» و «خالق».

خروره در برخى از منابع، به عنوان صفتى از صفات فرعى يا غيرمتضاد حروف ذکر شده است.

نيز ر.ک: حرف مخروره.