صفت تفشّي

صفت تفشّي

(انتشار هوا در فضاى دهان هنگام تلفظ حرف؛ يکى از صفات فرعى حروف)

«تفشّى» مصدر باب تفعل و به معناى از هم پاشيدن، پهن شدن، پراکندگى و انتشار است. تفشّى در علم تجويد عبارت است از انتشار هوا در فضاى دهان هنگام تلفظ حرف.

حرف «ش» را که داراى اين صفت است حرف تفشّى گويند. اين صفت از صفات فرعى يا عارضى حروف است.

نيز ر.ک: حرف تفشّى.