صفت اِطباق

صفت اِطباق

(تطابق بخشى از سطح زبان با سقف دهان؛ يکى از صفات اصلى حروف)

«اِطباق» مترادف «الصاق» و به معناى منطبق‌کردن و روى هم قرار دادن دو سطح، و در اصطلاح عبارت است از تطابق بخشى از سطح زبان با سقف دهان هنگام تلفظ حرف.

در تلفظ برخى از حروف مثل «ض» سطح زبان با حالتى شبيه سقف دهان به آن نزديک مى‌شود؛ يعنى زبان، خود را با سقف دهان منطبق مى‌کند.

صفت «اطباق» در مقابل صفت «انفتاح»، از صفات اصلى يا متضاد است که هر دو ذاتى حرفند و قابليت انفکاک از آن را ندارند.

نکته: صفت «اطباق» و «استعلاء» که هر دو از صفات اصلى‌اند، از يکديگر تفکيک‌ناپذيرند و اگر در حروف مطبقه «ص، ض، ط، ظ» اطباق صورت نگيرد، استعلا نيز غير ممکن خواهد بود.

حروف داراى اين صفت را حروف منطبقه يا مطبقه مى‌خوانند.

نيز ر.ک: حروف مطبقه.