شهرت

شهرت

(مشهور بودنِ شئ محذوف؛ از اسباب ايجاز حذف)

«شهرت» از اسباب ايجاز حذف است؛ يعنى محذوف به اندازه‌اى شهرت دارد که ذکر و حذف آن يکسان است؛ مانند:((تَسَاءلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ))(نساء// 1) . در اين آيه بنابر قرائت حمزه، «الأرحام» عطف بر ضمير در «به» است که بايستى حرف جار بر سر آن تکرار مي‌شد؛ ولى چون در اين گونه موارد، حذف حرف جار شهرت دارد، شهرت قائم‌مقام ذکر حرف جار مى‌شود.

زمخشرى مى‌گويد اين نوع حذف به دليل شهرت، نوعى از دلالت حاليه است و زبان حال گوياتر از زبان مقال (گفتار) است.