شرط

شرط

(متوقف و مترتب کردن چيزى بر چيز ديگر)

شرط يکى از اقسام انشا و به معناى مترتب ساختن وجود چيزى و موضوعى بر وجود چيزى ديگر با يکى از ادوات شرط است؛ خواه ادات شرط ظاهر باشد يا مقدر؛ مانند:

1. (فَمَن يُرِدِ اللّهُ أَن يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ) ؛ «پس كسى را كه خدا بخواهد هدايت نمايد دلش را به پذيرش اسلام مى‌گشايد» (انعام// 125)

در اين آيه «شرح صدر براى پذيرش اسلام» بر «اراده الهى بر هدايت فرد» مترتب است.

2.((قَالَ إِن كُنتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِهَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ) ؛ «[فرعون] گفت اگر معجزه‌اى آورده‌اى پس اگر راست مى‌گويى آن را ارائه بده» (اعراف// 106) . )

نيز ر.ک: ادات شرط.