سوره هشتاد و چهارم قرآن

سوره انشقاق

(سوره هشتاد و چهارم قرآن)

(هشتاد و چهارمين سوره قرآن)

نشانه‌هاى ظهور قيامت، در هم ريختن و پاره شدن نظام آسمان‌ها و جهان در اين سوره بيان شده است. چون اين سوره با کلمه «انشقّت» (فعل ماضى از ماده انشقاق) آغاز شده، «انشقت» يا «انشقاق» نام گرفته است. منظور از «انشقاق» در اين سوره، شکافته شدن و از هم گسيختن کرات آسمانى است که در آستانه قيامت رخ مى‌دهد. اين سوره به قيام قيامت اشاره نموده، بيان مى‌كند كه براى انسان سيرى است به سوى پروردگارش، او در اين مسير هست تا پروردگارش را ديدار كند، و خداى تعالى به مقتضاى نامه عملش به حسابش برسد، و در اين آيات اين مطالب را تاكيد مى‌كند، و آيات مربوط به تهديدش از آيات بشارتش بيش تر است، و سياق آيات آن شهادت مى‌دهد كه اين سوره در مكه نازل شده‌ است.

ويژگي‌هاى سوره انشقاق:

1. اين سوره 25 آيه به عدد کوفى و حجازى، 23 آيه به عدد شامى و بصري، 107، 108 يا 109 کلمه و 430، 433 يا 444 حرف دارد.

2. در ترتيب نزول، هشتاد و سومين و در قرآن کريم هشتاد و چهارمين سوره است که پس از انفطار و پيش از روم در مکه نازل شد و آيه مدنى ندارد.

3. از نظر کميت از سور مفصّل و از نوع طوال آن به شمار مى‌آيد.

4. با کلمه «إذا» آغاز شده است؛ بنابراين از سُوَر زمانيه است.

5. نسخى در آن رخ نداده است.

محتواى سوره انشقاق:

1. اشاره به بخشى از علائم قيامت و پايان اين جهان؛

2. معاد و ترسيم سرنوشت اصحاب يمين (رستگاران) و اصحاب شمال (تيره‌بختان) ؛

3. سوگند به چند پديده طبيعى و آسماني؛

4. خداشناسى و اقامه يک برهان فلسفى (حدوث عالم) براى اثبات وجود خداوند.