سوره نود و سوم قرآن

سوره ضحى

(سوره نود و سوم قرآن)

(نود و سومين سوره قرآن)

«ضحى» به آغاز روز و نورافشانى هنگام برآمدن خورشيد گفته مى‌شود. (وَالضُّحَى) آيه نخست سوره ضحى و نام سوره قرار گرفته است.

بعضى گفته‌اند: چند روزى به رسول خدا (ص) وحى نشد، به طورى كه مردم گفتند خدا با او وداع كرده، در پاسخ شان اين سوره نازل شد و خداى تعالى به اين وسيله آن حضرت را شاد كرد.

ويژگي‌هاى سوره ضحى:

1. يازده آيه، چهل کلمه و 165، 172 يا 192 حرف دارد.

2. در ترتيب نزول، يازدهمين سوره (دومين، سومين و چهارمين سوره نيز گفته‌اند) و در قرآن کريم نود و سومين سوره است.

3. پس از سوره فجر و پيش از سوره انشراح پيش از هجرت در مکه نازل شد و آيه مدنى ندارد.

4. از سُوَر مفصل و از نوع اوساط و بيستمين سوره‌اى است که با سوگند آغاز شد.

گفته‌اند نسخى در آن رخ نداده است.

محتواى سوره ضحى:

1. ذکر دو سوگند و بشارت به حمايت از پيامبر (ص) و بيان مواهب الهى به آن حضرت؛

2. شکرگزارى از نعمت‌هاى الهي؛

3. بيان سه دستور اخلاقى و اجتماعي: رأفت و مهربانى به يتيمان، کمک به نيازمندان و يادکردن از نعمت‌هاى خدا.