سوره نصر

سوره نصر

(يکصد و دهمين سوره قرآن)

در اين سوره خداى تعالى رسول گراميش را وعده پيروزي و يارى مى‌دهد، و خبر مى‌دهد كه به زودى آن جناب مشاهده مى‌كند كه مردم گروه گروه داخل اسلام مى‌شوند، و دستورش مى‌دهد كه به شكرانه اين يارى و فتح خدايى، خدا را تسبيح كند و حمد گويد و استغفار نمايد. اين سوره در مدينه بعد از صلح حديبيه و قبل از فتح مكه نازل شده است.

چون واژه «نصر» در آغاز سوره آمده و درباره پيروزى و نصر الهى سخن گفته، به سوره «نصر» شهرت يافته است. اين سوره نام‌هاى ديگرى چون «توديع»، و «إذا جاء» نيز دارد.

ويژگي‌هاى سوره نصر:

1. سه آيه، شانزده يا نوزده کلمه و 74، 77 يا 80 حرف دارد.

2. در ترتيب نزول، يکصد و چهاردهمين و آخرين سوره، و در مصحف شريف يکصد و دهمين سوره است.

3. پس از سوره توبه نازل شده است؛ اما برخى آخرين سوره را سوره مائده، برخى سوره توبه و… ذکر کرده‌اند.

4. اين سوره پس از هجرت در منى و در مراسم حجة‌الوداع نازل شد و به حسب معيار زمانى از سوره‌هاى مدنى و به حسب معيار مکانى از سوره‌هاى مکى به‌شمار مى‌آيد.

5. از نظر کمّيّت از سوره‌هاى مفصّل و از نوع قصار آن است.

6. از سور جمعى‌النزول است.

7. گفته‌اند نسخى در آن نيست.

8. سيزدهمين سوره از سوره‌هاى زمانى است که با کلمه «إذا» آغاز مي‌شود.

مطالب سوره:

1. خبر از ايمان آوردن مردم به صورت گروهى، پس از فتح مکه؛

2. اشاره به رحلت پيامبر (ص) و آمادگى براى لقاءالله با حمد، تسبيح، استغفار و شکرگزارى در قبال نعمت‌هاى خداوند.

نيز ر.ک: اسامى سوره نصر.