اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2966
سوره صد و چهارم
قرآن
سوره هُمَزه
(سوره صد و چهارم
قرآن)
(يکصد و چهارمين
سوره قرآن)
«هُمَزَه» صيغه مبالغه از ريشه «همز» به معناى
عيبجويى و سخنچينى است. «لُمَزَه» نيز صيغه مبالغه از ريشه «لمز» به معناى مسخره
و غيبتکردن است. چون اين سوره با همين دو واژه «همزة» و «لمزة» و با تهديد و هشدار
به عيبجويان، غيبتکنندگان، مسخرهگران و سخنچينان آغاز شده، به نام «همزة» و «لمزة»
نامگذارى شده است.
اين سوره تهديد شديدى است به كسانى كه عاشق جمع
مالند، و مىخواهند با مال بيش تر خود بر سر و گردن مردم سوار شوند، و بر آنان كبريايى
بفروشند، و به همين جهت از مردم عيبهايى مىگيرند كه عيب نيست.
ويژگيهاى سوره همزه:
1. نُه آيه، 33 کلمه 130 يا 134 حرف دارد.
2. در ترتيب نزول، سى و دومين و در کتاب خدا يکصد
و چهارمين سوره است.
3. پس از سوره قيامت و پيش از سوره مرسلات در
مکه و پيش از هجرت نازل شد و هيچ آيه مدنى ندارد.
4. از نظر کمّيّت از سورههاى مفصل و از نوع قصار
آن شمرده شده است.
5. گفتهاند در اين سوره نسخى نيست.
مطالب سوره:
1. هشدار و توبيخ عيبجويان، سخنچينان، غيبتکنندگان
و مسخرهگران؛
2. هشدار و تهديد به ثروتاندوزان و محتکران.
[1]فيروز آبادي
، محمد بن يعقوب ، 729 - 817ق;بصائرذوى التمييزفى لطائف الكتاب العزيز;جلد1;صفحه
543
[2]هاشم زاده هريسي
، هاشم ، 1317 -;شناخت سوره هاى قرآن;صفحه 595
[3]راميار ، محمود
، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه 590
[4]مكارم شيرازي
، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد27;صفحه 305
[5]جمعي از محققان;علوم
القرآن عندالمفسرين;جلد1;صفحه 315
[6]زركشي ، محمد
بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 193
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2966