سوره شصت و نهم قرآن

سوره حاقه

(سوره شصت و نهم قرآن)

(شصت و نهمين سوره قرآن)

«حاقّه» يعنى آن‌چه سزاوار و مسلم و حق است. حاقّه يکى از نام‌هاى قيامت است که قاطع، کوبنده، حتمى و بى‌کمترين ترديد است و اساساً خود قيامت حق است و بدون معاد، زندگى و آفرينش و حيات، پوچ و لغو خواهد بود. اين کلمه در سه آيه اول سوره تکرار شده و به همين مناسبت به عنوان نام سوره برگزيده شده است.

اين سوره مساله حاقه يعنى قيامت را به ياد مى‌آورد، در اينجا قيامت را حاقه ناميده، در جاى ديگر قارعه و واقعه خوانده است، و در اين آيات سخن را در سه فراز سوق داده، در فصلى به طور اجمال سرانجام امت‌هايى را ذكر مى‌كند كه منكر قيامت بودند، و خداى تعالى آنان را به اخذ رابيه (عقوبتى شديد) بگرفت. و در فصلى اوصاف حاقه را بيان مى‌كند، و اينكه در آن روز مردم دو گروهند، يكى اصحاب يمين، و يكى اصحاب شمال، يكى اهل سعادت و ديگرى اهل شقاوت. و در فصل سوم در راستى و درستى خبرها و سخنان قرآن تاكيد نموده، آنها را حق اليقين معرفى مى‌كند. در مواردي به امت‌هاى گذشته و وحى و نبوت نيز پرداخته است. در روايات آمده است که اين سوره درباره امير مومنان على (ع) نازل شده است؛ زيرا او هم حقى بود که تکذيب‌کنندگان و مخالفينى داشت.

ويژگي‌هاى سوره حاقه:

1. سوره حاقه 52 آيه به عدد کوفى و حجازي، 51 آيه به عدد بصرى و شامى، 256 يا 261 کلمه و 1084 يا 1133 حرف دارد.

2. در ترتيب نزول، هفتاد و هشتمين و در مصحف شريف شصت و نهمين سوره است که پس از سوره ملک و پيش از سوره معارج نازل شد.

3. مکى است.

4. از نظر کميت از سُوَر مفصّل و از گروه طوال آن است که بخشى از يک حزب قرآن را تشکيل مى‌دهد.

5. گفته‌اند تمام آيات اين سوره محکم و در آن نسخى رخ نداده است.

نام ديگر اين سوره «سلسله» برگرفته از آيه 32 اين سوره است.

مطالب مهم سوره حاقه:

1. حقّانيّت و حتميّت روز قيامت و نشانه‌هاى وقوع آن؛

2. تقسيم انسان‌ها در قيامت به اصحاب يمين و اصحاب شمال؛

3. عظمت قرآن و مصونيت آن از آميختگى با کلام بشر.