سوره 066

سوره تحريم

(سوره 066)

(شصت و ششمين سوره قرآن)

خداوند در آيه اول اين سوره از پيامبرش گله و شکوه مى‌کند که چرا براى جلب رضايت بعضى از همسرانش، حلال خدا را بر خود حرام مى‌کند؟ اين خطاب آميخته با عتاب و سرزنش در واقع سرزنش بعضى از زنان پيغمبر (ص) است که با رفتارشان باعث اين واکنش پيامبر (ص) شدند. نقل شده است که موضوع، مربوط به روابط خانوادگى بوده است. در آيات بعدى با ذکرى از قيامت و عذاب دوزخ و دعوت به توبه، به جهاد با کفار و منافقان و سختگيرى با آنان فرمان مى‌دهد و در پايان به عنوان نمونه‌اى از همسران ناشايست، از زن نوح و لوط ياد کرده و زن فرعون و حضرت مريم را الگوهاى تعهد و ايمان و عفت معرفى مى‌کند.

ويژگي‌هاى سوره تحريم:

1. داراى دوازده آيه، 240، 246 يا254 کلمه و 1060 يا 1160 حرف است.

2. در ترتيب نزول، يکصد و هفتمين سوره و پس از حجرات و پيش از تغابن فرود آمد و در قرآن کريم شصت و ششمين سوره است.

3. پس از هجرت در مدينه نازل شد و از سوره‌هاى مدنى به شمار مى‌آيد.

4. از نظر شمار آيات از سوره‌هاى مفصّل و در گروه طوال آن قرار مى‌گيرد که حدود نيم حزب از قرآن را تشکيل مى‌دهد.

5. اين سوره از سُوَر مخاطبات است که با خطاب «يا أيّها النبىّ» آغاز مى‌شود.

6. گفته‌اند تمام آيات اين سوره، محکم بوده و نسخى در آن‌ها رخ نداده است.

چون اين سوره با کلمه «لِمَ تُحَرِّم» آغاز شده، به نام «تحريم» خوانده شده است.

پيام‌هاى مهم اين سوره:

1. بيان ماجراى توطئه برخى از همسران پيامبر (ص) ضد آن حضرت؛

2. مراقبت در تعليم و تربيت خانواده؛

3. جهاد با کافران و منافقان؛

4. توبه نصوح و آثار آن.

نيز ر.ک: اسامى سوره تحريم.