سراج ( قرآن )

سراج ( قرآن )

(يکى از اوصاف قرآن)

«سراج» به معناى چراغ، آنچه با فتيله و روغن روشن مي‌شود و از هر چيز نورانى به سراج تعبير مي‌شود، همچون خورشيد. به نظر بعضى از مفسران «سراج منير» در آيات 45 و 46 سوره احزاب از اسامى و صفات قرآن است (يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا(وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِيرًا) ؛ ‌ «اى پيامبر ما تو را گواه فرستاديم و بشارتگر و انذاردهنده. و تو را دعوت‌كننده بسوى خدا به فرمان او قرار داديم، و چراغى روشنى‌بخش‌». )

بيشتر مفسران «سراجاً منيراً» را يکى از اوصاف پيامبر گرامى (ص) است؛ و«سراج منير» بودنش به اين است، كه خداوند متعال آن جناب را طورى قرار داد كه مردم به وسيله او به سعادت خود و به راه نجاتشان از ظلمتهاى شقاوت و گمراهى هدايت شوند. برخى نيز آن را از اسامى و صفات قرآن شمرده‌اند؛ با اين توجيه که پيامبر (ص) صاحب سراج منير است که همان قرآن باشد، و تقدير آيه شريفه چنين است: «إنّا أرسلناک… ذا سراج منير؛ تو را براى رسالت فروفرستاديم؛ در حالى که تو صاحب سراج منير (قرآن) هستي». بدين سان، قرآن سراج منير است؛ چون انسان را به نور هدايتِ خود به راه راست و استوار مى‌خواند.