سبب لفظي مدّ

سبب لفظي مدّ

(عوامل لفظى کشش حرف مدّ؛ همزه و سکون)

مراد از «سبب لفظى مدّ» امورى است که در کلام به صورت لفظ وجود دارد و باعث کشش حرف مدّ هنگام تلفظ مى‌شود؛ در مقابل «سبب معنوى مدّ» که در لفظ موجود نيست.

سبب لفظى مدّ که پس از حرف مدّ قرار مى‌گيرد دو نوع است: 1. همزه (مانند: جاء، سوء و سيئ بهم) ؛ 2. سکون (مانند: مفلحون و آلان) .

تشديد نيز چون در واقع يک حرف ساکن در خود دارد و حرف ساکن نيز مقدم است، از اسباب لفظى مدّ شمرده شده است؛ مانند: دآبّه و ضالّين.