اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2397
روح ( قرآن )
روح ( قرآن )
(يکى از اسامى و صفات قرآن)
«روح» به معناى نفس، روان و جوهر مجرد مقابل جسم است. «روح» به معناى نفسناطقه
انسانى وراى جسم و جسمانى و فوق طبيعت مادى است و به قول شيخالرئيس، روح بخارى را
جان گويند و نفسناطقه را روان گويند. روح بخارى، مادى و روح انسانى (نفس ناطقه) مجرد
است. قرآن مجموعاً 21 بار کلمه روح را در معانى فرشته، فرشته مخصوص، روح و روان، شريعت
و دين و قرآن به کار برده است.
«روح» در آيات ذيل با اندکى بحث و تأمل به معناى قرآن است:
ظاهراً منظور از روح در اين آيه «قرآن»، «وحى» و «نبوت» است که مايه حيات
و زندگى انسانها به شمار مىآيند.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 274
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 179
[3]راميار ، محمود ، 1301 - 1363;تاريخ قرآن;صفحه
31
[4]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال
القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه 174
[5]قرشي بنابي ، علي اكبر ، 1307 -;قاموس
قرآن;جلد3;صفحه 131
[6]مكارم شيرازي ، ناصر ، 1305 -;تفسير نمونه;جلد20;صفحه
153
[7]طباطبايي ، محمد حسين ، 1281 - 1360;الميزان
في تفسير القرآن;جلد18;صفحه 206
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2397