اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2304
دقت معنا
دقت معنا
(يکى از عوامل معنوى متشابه بودن بعضى
از آيات قرآن)
منشأ تشابه و ابهام در آيات قرآن، يا
لفظى است يا معنوى و يا هر دو. «دقت معنا» نيز يکى از عوامل معنوى تشابه
و ابهام است. سنگين و دقيق بودن مفهوم و معناى آيه نزد عامه مردم و نيز رقت تعبير و
ظرافت کلمات باعث مشتبه شدن معناى آيه مىشود؛ مانند:
1.((وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ
وَلَكِنَّ اللّهَ رَمَى))(انفال// 17) . اين
آيه درباره يکى از مفاهيم دقيق کلام اسلامى يعنى «امر بين الامرين» است.
2.((اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ... ))(نور// 35) که ذات مقدس الهى
براى تقريب به فهم عامه مردم، به نور تشبيه شده است.
همچنين آياتى که درباره صفات الهى، احوال قيامت، نعمتهاى بهشت و عذاب
جهنم نازل شدهاند، چون از دسترس حسّ بشرى خارجند و عقل بشرى از درک حقيقت آن عاجز
است، سبب ابهام شده، در زمره آيات متشابه قرار مىگيرند.
نيز ر.ک: متشابه معنوي.
[1]معرفت ، محمد هادي ، 1309 -1385.;التمهيد
فى علوم القرآن;جلد3;صفحه (16-22)
[2]زرقاني ، محمد عبد العظيم ، 1948- م.;مناهل
العرفان فى علوم القرآن;جلد2;صفحه 299
[3]راغب اصفهاني ، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات
فى غريب القرآن;صفحه 255
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2304