دقت معنا

دقت معنا

(يکى از عوامل معنوى متشابه بودن بعضى از آيات قرآن)

منشأ تشابه و ابهام در آيات قرآن، يا لفظى است يا معنوى و يا هر دو. «دقت معنا» نيز يکى از عوامل معنوى تشابه و ابهام است. سنگين و دقيق بودن مفهوم و معناى آيه نزد عامه مردم و نيز رقت تعبير و ظرافت کلمات باعث مشتبه شدن معناى آيه مى‌شود؛ مانند:

1.((وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللّهَ رَمَى))(انفال// 17) . اين آيه درباره يکى از مفاهيم دقيق کلام اسلامى يعنى «امر بين الامرين» است.

2.((اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ... ))(نور// 35) که ذات مقدس الهى براى تقريب به فهم عامه مردم، به نور تشبيه شده است.

همچنين آياتى که درباره صفات الهى، احوال قيامت، نعمت‌هاى بهشت و عذاب جهنم نازل شده‌اند، چون از دسترس حسّ بشرى خارجند و عقل بشرى از درک حقيقت آن عاجز است، سبب ابهام شده، در زمره آيات متشابه قرار مى‌گيرند.

نيز ر.ک: متشابه معنوي.