خط نبطي

خط نبطي

(از رسم‌الخط‌هاى قرآنى)

اعراب جاهلى پيش از اسلام در اثناى تجارت با اهالى شام با خط نبطى آشنا شدند و در مکاتبات خود از آن استفاده مى‌کردند. اين خط پايه و اساس خط نسخ است. رقيب خط نبطى در عصر جاهليت، خط سريانى است که بعدها به خط کوفى تبديل شد.

در تاريخ قرآن راميار آمده است: «اما خط نبطى چنين شهرت دارد که به دست نويسندگان يهود و نصارا که بيشتر به انواع مختلف خطوط آرامى کتابت مى‌کردند، رواج يافته است. جز مردم عربستان جنوبى، بقيه به علت آسانى به آن خط مى‌نوشتند. هنگام فتح عراق به دست مسلمانان، مدارس زيادى براى تعليم خواندن و نوشتن اين خط به نوجوانان وجود داشت.

اين خط به نحوى شايع بود که بازرگانان عرب چون قصد شام و عراق مى‌کردند، ناگزير از آموختن اين خط بودند. حتى يهوديان ساليان درازى پيش از اسلام آن را فراگرفته بودند و کسانى از اوس و خزرج نيز اين خط را از ايشان آموخته بودند. مستشرقان، اين خط را به نام خط عربى شمالى مى‌شناسند. قرآن مجيد به آن تدوين شد و پس از اسلام خط رايج همه عربستان گشت.

ظاهراً اين خط از شمال به جنوب رفته و در اخبار و احاديث نيز به اين مطلب اشاراتى شده است».