خطاب جمع به لفظ مفرد

خطاب جمع به لفظ مفرد

(خطاب کردن بيش از دو چيز با صيغه مفرد)

«خطاب جمع به لفظ مفرد» يعنى گوينده، لفظ مفرد مى‌آورد و از آن قصد جمع مى‌کند؛ مانند:

1.((يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ))(انفطار// 6) .

2.((ييَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ))(انشقاق// 6) . مقصود از انسان در اين قبيل آيات، همه انسان‌ها است.

3.((إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِى خُسْرٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا))(عصر// 2 - 3) که «الذين آمنوا» از همه انسان‌ها استثنا شده است.

4.((هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ))(منافقون// 4) . دراين آيه، «عدوّ» مفرد است، ولى منظور جمع (دشمنان) است؛ به دليل ضميرهاى جمع که به آن برمى‌گردد.