اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2218
خطاب تحبيب
خطاب تحبيب
(خطاب در مقام اظهار محبّت به مخاطب)
يکى از انواع خطابهاى قرآن، خطاب «تحبيب» يا «تحبّب» است. «تحبيب» به معناى کسى را دوست خود قرار دادن و
«تحبب» به معناى اظهار محبت و دوستى به ديگران است.
در خطاب تحبيب، گوينده مىخواهد به مخاطب اظهار دوستى و محبت کند؛ مانند:
1.((يَا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ
مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ) ؛ «اى پدر! چرا چيزى را مىپرستى که نه مىشنود
و نه مىبيند؟ !» (مريم// 42) . )
در اين آيه حضرت ابراهيم عمويش آذر را خطاب و از پرستش بتها دوستانه نهى
مىکند.
2.((يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِن
تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ)… ) ؛ «اى پسرک من! اگر عمل تو به اندازه سنگينى دانه
خردلى باشد… »
(لقمان// 16) که خطاب لقمان به فرزند خودش است.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 250
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 115
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2218