حصر صفت بر موصوف حقيقي

حصر صفت بر موصوف حقيقي

(اختصاص يک صفت به چيز يا شخصى به طور حقيقى)

از اقسام حصر، حصر حقيقى صفت بر موصوف است؛ مانند:((لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ))(محمد// 19) و (وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِى الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا)((هود// 6) که به طور حقيقى، آيه نخست الوهيت و آيه بعد، رزق جنبندگان را فقط صفت خداوند مى‌دانند. )

نيز ر.ک: حصر و اختصاص