اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2007
جهارت
صفت جهر
(جهارت)
(بلندى صداى حنجره ناشى از ارتعاش تارهاى
صوتى؛ يکى از صفات اصلى حروف)
«جهر» در لغت به معناى آشکار بودن و آواز بلند و در اصطلاح تجويد عبارت
است از بلندى صداى حنجره در نتيجه ارتعاش تارهاى صوتى هنگام اداى حرف.
حروف داراى صفت جهر را حروف «مجهوره» ميگويند. در اين حروف، به دليل قوّت
حرف در ذات و اعتماد زياد بر مخرج ادا، نَفَس هنگام تلفظ قطع مىشود و در نتيجه آوايى
بلند شنيده مىشود؛ مانند: اض، حق و….
صفت «جهر» در مقابل صفت «همس»
از جمله صفات اصلى يا متضاد حروف به شمار مىآيد.
نيز ر.ک: حروف مجهوره.
[1]بيگلري ، حسن;سرالبيان فى علوم القرآن;صفحه
168
[2]پور فرزيب مولايي ، ابراهيم;تجويدجامع;صفحه
52
[3]قرطبي،عبدالوهاب بن محمد،-461ق;الموضع
فى التجويد;صفحه 88
[4]موسوي بلده ، محسن;حلية القرآن قواعد
تجويد مطابق با روايت حفص از عاصم;جلد2;صفحه (50-51)
[5]صبره،علي ،-1948;العقدالفريدفى فن التجويد;صفحه
40
[6]محيسن ،محمدسالم;الرائدفى تجويدالقرآن;صفحه
47
[7]فاضل گروسي ، عبد الحسين ، - 1324;تجويداستدلالى;صفحه
136
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 2007