توريه مجرّده

توريه مجرّده

(توريه مجرّد از لوازم هر يک از دو معناى دور و نزديک لفظ)

توريه مجرده آن است که هيچ‌کدام از لوازم مورّي‌به و مورّي‌عنه در آن ذکر نشود؛ مانند:((الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى))(طه// 5) .

استوا به دو معنا است:

1. استقرار در مکان که معناى نزديک است، ولى مقصود گوينده نيست؛ زيرا خداوند منزه از مکان است؛

2. استيلا و ملک که معناى دور و بعيد از ذهن است. در اين آيه، معناى دور استوا مقصود خداوند است.

نيز ر.ک: توريه مرشحه؛ توريه.