اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 187
آيات وعيد
آيات وعد و وعيد
(آيات وعيد)
(آيات نويددهنده و هشداردهنده)
وعد (بر وزن برگ) در لغت
به معناى وعده دادن براى انجام کارى در زمان و مکان مشخص در آينده است. وعده خير را
در اصطلاح وعد، و وعده شر و تهديد را وعيد مىنامند؛ ولى راغب
اصفهانى وعد را اعمّ دانسته است.
در قرآن کريم وعد هم براى
نويد به خير و هم براى انذار از شرّ به کار رفته است؛ اما وعيد فقط براى
انذار شرّ و سرانجام بد استعمال شده است.
حدود دويست آيه از قرآن کريم به مبحث
وعد و وعيد الهى و مصاديق آنها پرداخته است؛ به اين قسم از آيات قرآن آيات وعد
و وعيد مىگويند. البته وعد و وعيد الهى منحصر در صيغههاى وعد و مشتقّات آن
نيست؛ بلکه در بسيارى از جاها با الفاظ ديگر آمده است؛ مانند: آيه 24 سوره بقره.
بيشتر وعدههاى الهى در قرآن به معناى
نويد به خير، و مربوط به پيامبران به ويژه پيامبر اکرم (ص) و مؤمنان است، و وعدههاى
الهى در حق صالحان و مؤمنان، درباره نعمتهاى اخروى و دنيوى از قبيل: فتح و پيروزي،
غنايم بسيار، وراثت زمين و… است.
بيشتر وعيدهاى خداوند در قرآن، متوجه چهار گروه ذيل است: