responsiveMenu
صيغة PDF شهادة الفهرست
   ««الصفحة الأولى    «الصفحة السابقة
   الجزء :
الصفحة التالیة»    الصفحة الأخيرة»»   
   ««اول    «قبلی
   الجزء :
بعدی»    آخر»»   
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی    الجزء : 1  صفحة : 187

آيات وعيد

آيات وعد و وعيد

(آيات وعيد)

(آيات نويددهنده و هشداردهنده)

وعد (بر وزن برگ) در لغت به معناى وعده دادن براى انجام کارى در زمان و مکان مشخص در آينده است. وعده خير را در اصطلاح وعد، و وعده شر و تهديد را وعيد مى‌نامند؛ ولى راغب اصفهانى وعد را اعمّ دانسته است.

در قرآن کريم وعد هم براى نويد به خير و هم براى انذار از شرّ به کار رفته است؛ اما وعيد فقط براى انذار شرّ و سرانجام بد استعمال شده است.

حدود دويست آيه از قرآن کريم به مبحث وعد و وعيد الهى و مصاديق آن‌ها پرداخته است؛ به اين قسم از آيات قرآن آيات وعد و وعيد مى‌گويند. البته وعد و وعيد الهى منحصر در صيغه‌هاى وعد و مشتقّات آن نيست؛ بلکه در بسيارى از جاها با الفاظ ديگر آمده است؛ مانند: آيه 24 سوره بقره.

بيشتر وعده‌هاى الهى در قرآن به معناى نويد به خير، و مربوط به پيامبران به ويژه پيامبر اکرم (ص) و مؤمنان است، و وعده‌هاى الهى در حق صالحان و مؤمنان، درباره نعمت‌هاى اخروى و دنيوى از قبيل: فتح و پيروزي، غنايم بسيار، وراثت زمين و… است.

بيشتر وعيدهاى خداوند در قرآن، متوجه چهار گروه ذيل است:

1. مشرکان (بقره// 96) ؛

2. کافران (مائده// 36؛ انفال// 12 - 14؛ توبه// 64؛ احزاب// 57 و 58) ؛

3 و 4. مفسدان و گناه‌کاران و فاسقان (بقره// 11، 12، 26، 27، 99، 204 و) .


[1]قرشي بنابي ، علي اكبر ، 1307 -;قاموس قرآن;جلد7;صفحه 226
[2]راغب اصفهاني ، حسين بن محمد ، - 502ق;المفردات فى غريب القرآن;صفحه 548
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی    الجزء : 1  صفحة : 187
   ««الصفحة الأولى    «الصفحة السابقة
   الجزء :
الصفحة التالیة»    الصفحة الأخيرة»»   
   ««اول    «قبلی
   الجزء :
بعدی»    آخر»»   
صيغة PDF شهادة الفهرست